Marokko Tour 2010, dag 1; Weeze - Almeria.

Na heel veel voorbereidingen aan mens en machine is dan DE dag van het vertrek voor de Marokko Tour 2010 aangebroken. Iedereen is ruimschoots op tijd aanwezig op zondag 28 februari aan de luchthaven Airport Düsseldorf - Weeze. Na een supersnelle incheck werd op tijd het luchtruim gekozen en verliep alles volgens schema. het was enorm slecht weer en de piloten hadden te kampen met stevige zijwind tijdens het opstijgen. Dit was duidelijk voelbaar aan het vliegtuig. Eenmaal hoogte gemaakt scheen de welbekende zon achter de wolken. Blauwe lucht, lang niet meer gezien.

Enne, even kijken op de GPS waar we zitten, want daar beneden is een prachtige off road route te zien.

Op de luchthaven van Almeria was het weer een stuk aangenamer als was er geen zon te zien. Het vliegtuig kon leeg geruimd worden en wij gingen als een haas op zoek naar taxi's die ons naar de haven konden brengen. De taxi's waren snel gevonden en zo konden we snel via de uitgang naar de haven.

In de haven stond Bennie met de vrachtwagen combinatie al op ons te wachten. De spullen die we nodig hadden werden uitgepakt en konden we in de rust want de ferry zou over een paar uur pas gaan vertrekken. Alle tijd dus voor wat eten, kletsen en bijkomen van de vlucht.

Uitpakken dus en tafels en banken opzetten. Allemaal even de handen uit de mouwen en dan wachten op inschepen.

Marokko Tour 2010, dag 1; Almeria - Nador.

Aan gekomen in de haven van Almeria, truck uitgepakt, en dan eten. Gezellig aan de klaptafel met z'n allen voor de inmiddels legendarische gehaktbal.

Na de overvaart van Almeria naar Nador worden aan de Marokkaanse kant de motoren pas weer voor het eerst uitgeladen en kunnen we ons klaar maken voor vertrek. Omkleden, motor klaarmaken en dan gaan....

Hier net van de boot af, klaarmaken voor vertrek.

Marokko Tour 2010, dag 2; Nador - Missour.

Maandag 1 maart, de ferry af, de motoren uit de truck en dan naar de grens. het puntje land boven Nador is nog Spaans grondgebied en dus moesten we eerst over Spaans gebied naar de grens. Daar aangekomen is het forulieren invullen, motor invoeren, en paspoort controle en stempelen. Daar gaat wel even wat tijd in zitten, en daar waren we voor gewaarschuwd ook.
Dus het hele ritueel moet je over je heen laten komen.

Na alle formaliteiten bij de douane en de politie konden we uiteindelijk Marokko in maar moesten we eerst euro wisselen voor dirhams. Bij de bank om de hoek kon dat gebeuren. Natuurlijk weer een formuliertje in ontvangst nemen en goed bewaren want ook die heb je weer nodig als je Marokko verlaat.

Dan nog een verplichte stop, en wel om te tanken. Benzinetank vol gooien want de reis gaat beginnen. Nador is een stad gehuld in een grote stofwolk. De verschillen zijn enorm. De dag ervoor rij je in een wel gesteld Almeria de boot op en als je boot afgaat na zo'n 7 uur varen is de wereld heel anders.

Na de tankstop verlaten we de stad Nador op wek naar Missour. Onderweg kom je al de prachtige vergezichten tegen en doe je de eerste indrukken op. De eerste droge rivierbedding wordt door gereden.

De uitgestrektheid is hier voor het eerst zichtbaar. Zon en droog, ook zo'n contrast als je dat vergelijkt met het vertrek 24 uur geleden vanuit Duitsland (Weeze airport).

Vanwege de afstand was een stuk verhard rijden een must, anders zou er bij donker al off road gereden moeten worden, geen aanrader in Marokko.

Marokko Tour 2010, dag 2; vervolg.

Na alle beslommeringen in de haven van Nador moest er nog wel een dikke 300 km worden afgelegd naar Missour, ons eerste hotel van deze trip. Een eerste kennismaking met het mooie land achter Nador was dan ook op zijn plaats.

Hier in het Rif gebergte is het mooi groen en dat zorgde voor mooie plaatjes.

Marokko Tour 2010, dag 3; Missour - Merzouga.

Op dinsdag 2 maart stond de rit gepland van Missour naar Merzouga. 's Morgens wisten we nog niet dat dit, mentaal gezien de zwaarste dag zou worden.

Vele rivieren, droog of niet moesten doorgereden worden. Van kleine stroompjes tot diepere plassen en stromen, we hebben ze allemaal gezien.

Het was een natte dag, welke begon met regen, en de regen ging ons later in de middag echt parten spelen. In het Atlas gebergte kregen we met echte plensbuien te maken de route en paden, veelal van leem en zware modder omtoverden tot een zware piste.

Onderweg moets regelmatig even gestopt worden voor een reep, een slok water en rustpauze. De paden waren zeker met de dikke all roads zwaar. De omgeving was echt adembenemend. de natuur in Marokko is prachtig.

Hier, op de vlaktes van de Atlas kwamen we de eerste dromedarissen tegen. Ik moet zeggen dat als je die voor het eerst zomaar los ziet lopen je even staat te kijken. Wij kennen die beelden alleen maar van tv of je ziet de dieren in een afgesloten hok in een dierentuin. Onwerkelijk is de eerste gedachte. Dus vastleggen op de plaat.

Deze uitgestrekte vlaktes zijn geen uitzondering, GPS aan en de pijl achterna, de tijd wordt vergeten eb de kilometers zand en stenen rollen onder de wielen door.

Marokko Tour 2010, dag 3; vervolg.

Ook Tom met de zware GS Adventure kon niet anders dat rivieren doorrijden, en dat deed ie. Gewoon ptje af voor deze beginnende avonturier. Ook Wim was met een even zware motor onderweg en voor hem was het minstens zo zwaar. Maar goed het is wel de doelgroep waarop wij mikken. Ook deze jongens hebben overigens wel genoten, als ik zo de commentaren op de diverse forums lees.

Deze prachtige natuurverschijnselen kun je zomaar tegen komen, geweldig in een woord. Waar het op lijkt laat ik aan ieders verbeelding over....

Onderweg in de bewoonde wereld, hoe klein het dorpje ook is moet je voltanken want je weet immers nooit wanneer de kans zich weer voordoet om de tank vol te gooien met de overigens goed te verkrijgen euro 95. Benzine kost er ook niet zoveel als bij ons dus wat maakt een tank meer of minder nu uit.

En na het tanken weer de eindeloze gravelpaden op. We presteerden het om tegen 9 uur 's avonds een verharde hoofdweg te bereiken. De regen had voor heel veel oponthoud gezorgd en op het moment dat we om 9 uur de autoweg bereikten moesten we nog een dikke 350 km afleggen naar Merzouga, het eindpunt.

In een keer doorrijden was geen optie, en een tankstop was ook onvermijdelijk. Tijdens het tanken in de buurt van Er Rachidia besloten we eerst maar een koffie te drinken voordat we aan de laatste 150 km begonnen. Die laatste 150 km verliepen op zich nog best wel vlot maar in de woestijn bij Merzouga reden we nog wel door een zandstorm. Het rode zand waaide de weg op en veroorzaakte kleine duintjes op de verharding. Helemaal gebroken na een rit van dik 14 uur kwamen we rond 1 uur in de nacht, na uren turen in het pikke donker met niet meer dan het schijnsel van je eigen grote licht aan in het bivak. Daar werd onze groep met een luid applaus onthaald door de andere deelnemers die al aan de barbeque zaten. Wij begonnen onze barbeque om 1 uu rin de nacht. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zo laat aan de barbeque begonnen ben. Na een heerlijke maaltijd en een paar biertjes vertrokken we als laatsten rond half 3 naar onze hotelkamer voor een welverdiende nachtrust.

Marokko Tour 2010, dag 4; Merzouga - Merzouga.

Merzouga is toch echt een must daar MOET je geweest zijn als je in Marokko gaat off road rijden. Wij waren er 2 dagen, aankomst 3 maart en vertrek 4 maart. Merzouga ligt in de Erg Chebbi woestijn en toen wij daar waren hadden we een stralende zon, strak blauwe lucht en 24 graden. Dat is wat anders dan de vrieskou in Nederland op dat moment.

Er werd voor vertrek die dag eerst een groepsfoto gemaakt van alle deelnemers voor ons bivak.

Hier de organisatie voor de truck van Memo Tours.

En dit vind ik leuk, tijd om te ploegen door de duinen. Toch nog zweten met zo'n F 800 GS. Maar goed als je dan toch dik 1000 kilometer Marokko in gereden bent mag je best even spelen.

En nog even blijven spelen. Dat zand is net water, alleen zorgt het niet voor verkoeling.

Marokko Tour 2010, dag 4; vervolg.

De woestijn blijft wel trekken, wat een schouwspel en wat een aantrekkingskracht oefenen die duinen op je uit. Je voelt je weer dat kleine jongentje die met zijn emmertje, schepje en vormpjes voor het eerst in de zandbak mag gaan spelen. Alleen nu met een wat zwaarder speeltje.

Hier Tom die met zijn zware speeltje ook gewoon de zandbak in is geweest. Applausje voor Tom om met zo'n dikke R 1200 GS Adventure het avontuur aan te gaan.

Al dat zand maakt hongerig, dus naar het centrum van Merzouga voor een echte Marokkaanse maaltijd. Erg goed te eten, kan ik wel zeggen, en ik was niet de enige.

De "Desert Fox" heeft fans in de woestijn. Natuurlijk moet je dan bij zo'n toepasselijke reclame wel even op de foto. Wie wil dat nu niet, een echte Desert Fox in de zaak.

En hier even poseren, en dan in een demo nog even dunnetjes over......

Op het achterwiel wel te verstaan. Mmmm vreemde helm.

Die helm is er toevallig wel in de kleuren van Motorrijschool Hendriks, past goed bij mijn enduro pak, zullen we maar zeggen. En ik heb nog nooit zo'n helm gehad. Je kunt deze helm op de grond gooien of overrijden zonder dat ie stuk gaat, wel een oplossing hoor. Kortom Merzouga was echt klaar voor onze komst.

Marokko Tour 2010, dag 4; vervolg.

Natuurlijk moest het losse zand in de duinen wel even zo af en toe losgemaakt worden.

Wat is het toch een fantastische bezigheid, dat rijden in dat losse zand. Het zand is er zo los dat je geen noppensporen achterlaat in de zandduinen.

Altijd even op de duin bijna tot stilstand komen om te kijken of er niets achter is waarmee rekening gehouden moet worden. Ook is het handig om eerst even te kijken hoe steil het achter de duin is.

En nog een keer, je kan er geen genoeg van krijgen.

Vanuit stilstand, zoals gezegd weer gang maken, even rustig wegrijden is er niet bij, want op gang komen is dan wel erg lastig.

Enne, zelfs hier in de woestijn heb je last van pottekijkers, hier een van de toeristische huur-kamelen die nieuwsgierig naar mijn F 800 GS kijkt. Of zou ie wat anders zien............

Marokko Tour 2010, dag 4; vervolg.

Merzouga en de Erg Chebbi - woestijn zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, in een woord PRACHTIG!!!!
Wat wil je dan meemaken in die gortdroge woestijn, ja natuurlijk; de ondergaande zon......

Die zon kleurt de hele omgeving van de duinen in het rood, adembenemend mooi schouwspel.

Iedere centimeter dat de zon achter de bergen zakt is een fantastisch gezicht.

En dan nagenieten van alle indrukken die in Merzouga zijn opgedaan. Dat doen we natuurlijk graag aan de hand van een barbeque en een heerlijk vers getapt biertje in het bivak.

Doe mij nog maar een steakje en een biertje, tjonge wat was dat genieten. Zo kwam er aan dag 4 ook weer een mooi einde. Redelijk op tijd naar bed, want de nacht ervoor was niet een al te lange nacht geweest.

Marokko Tour 2010, dag 5; Merzouga - Missour.

Op donderdag 4 maart 2010 verlieten we de Erg Chebbi - woestijn vanuit Merzouga op weg voor een kleine 400 kilometer lange off road tocht naar ons eerste hotel in Missour. Hier lieten we de prachtige rode duinen achter ons, met het voorwiel in noordelijke richting.

Op de achtergrond de duinen, waarvan we echt genoten hebben. Waar kan dat in Nederland nog, een tocht door de duinen?

Onderweg in een vallei even een korte pauze bij een van de vele standjes bij huizen langs de weg waar fossielen en andere mineralen werden verkocht.

Even een stukje verhard door Erfoud. De palmen en een groene oase van rust, nou ja toen wij weer waren vertrokken was het er weer rustig. maar niemand met geluidsmeter ofzo te bekennen.

Een van de vele bezinepompen onderweg, onverhard terrein natuurlijk, we zijn immers over de onverharde wegen aan het rijden, dan tanken we ook onverhard.

Behalve de bib-mouse van Bert zijn motor, die was niet meer verhard, die was door het tempo en de wrijving ook onverhard geworden. De plaatselijke monteur (in oude schuur) bood zijn hulp aan en voor enkele euro's werd de bib-mouse verwijderd en een binnenband aangebracht.

Zo konden we onze toch na drie kwartier weer vrolijk voortzetten.

Marokko Tour 2010, dag 5; vervolg.

De paden en valeien waren niet altijd even makkelijk te berijden, soms zelfs met wat valpartijtjes tot gevolg, maar gelukkig bleef schade en letsel beperkt.

Hier weer een van die verradelijke, deels weggespoelde zand / steen paden.

Maar ook prachtige vergezichten zoals hier in de duinen met het vele kamelengras.

Dit soort oneindige wegen zie je in Marokko maar al te veel, heeeele kleine stipjes in de verte.

Snel een foto en rijden maar weer.

Hier dat zelfde pad maar dan vanuit de richting van waar we kwamen. Kilometers zand en stenen schoten onder mijn TKC 80's door, een ware aanslag op je motor, dat wel.

En dan toch nog wat leven in de woestijn, kijken of de lavaoranje kleur op mijn F 800 GS een schutkleur was om zo onopvallend mogelijk dromedarissen te naderen. En verrek het lukt, allemaal wel dzelfde kant op....